اعظم صفایی: رامبد شکرابی بازیگری که با
بازی در فیلم سینمایی «ترانزیت» اولین فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کرد این روزها
همانند برخی از بازیگران هم نسلش حضور کمرنگی در این عرصه دارد. آخرین بازی چشم
گیر این هنرمند در سریال تلویزیونی معمای شاه به کارگردانی محمدرضا ورزی بود و
شکرابی در این سریال در نقش" ارنست پرون" ظاهر شد. به بهانه کمکاری این
بازیگر با او به گفتگو نشستیم.
وقتی پیشنهادها کم
و نامناسب است
این بازیگرسینما و تلویزیون
درباره دلیل عدم حضورش در وادی هنر به خبرنگار دیباچه گفت: دلیل این کمکاری برای من
هم مشخص نیست به هرحال پیشنهاد‌هایی داشته‌ام اما این پیشنهادها یا خوب نبوده و یا
بسیار کم بوده است. سابق بر این سالی 10 تا 15 پیشنهاد خوب هم از سوی تلویزیون و هم از جانب سینما
داشتم که از میان آنها انتخاب می‌کردم اما در حال حاضر تعداد این کارها خیلی کم
شده است و من عملا بعد از معمای شاه پیشنهاد خوبی برای کار نداشتم و تنها سریال
بالشت‌ها را کار کردم که این روزها در حال پخش است.
توقع نقش اول را
ندارم
وی افزود: البته استفاده از
بازیگران جوان و تازه کار که جایگزین بازیگران قدیمی می‌شوند اتفاقی طبیعی است چرا
که به طور نمونه من نوعی نباید توقع داشته باشم که اگر بیست سال پیش نقش جوان اول
یک فیلم ویا سریال را بازی می‌کردم پس درحال حاضر هم باید این گونه باشد نه چنین
چیزی نیست زیرا گذر زمان فیزیک من را تغییر داده و نباید این توقع را داشته باشم.
تلویزیون مقبولیت
خود را از دست داده است
شکرابی درباره این پرسش
خبرنگار دیباچه که دلیل کاهش مخاطبان سریالهای تلویزیونی به نسبت سابق چیست بیان
کرد: امروز بیننده‌های تلویزیون کم شده‌اند و مقدار مقبولیتی که تلویزیون در دهه 70
و80 داشت کاهش یافته است اما نظر متفاوتی از برخی از همکارانم دارم که تلویزیون را
قبول ندارند چرا که تلویزیون جزئی از کار
ماست و اجرای برنامه، تله فیلم و سریال کار هر بازیگری است که در این حوزه فعالیت
داشته است و من نمی‌توانم بگویم تلویزیون را قبول ندارم اما به هرحال واقعیت این است که این رسانه مقبولیت خود را در
میان مردم از دست داده است مضاف براینکه کیفیت کارها نسبت به گذشته کم شده است.
سریال پایتخت تنها
سریالی که دیده شد
وی افزود: من هم در حوزه سینما فعالیت داشته‌ام و هم در
سریالهای تلویزیونی زیادی بازی کرده‌ام و همیشه در انتخاب بین این دو به دنبال کار
خوب بوده‌ام؛ کاری که بیننده را جذب کند و پیامی را به مخاطبین انتقال بدهد. میان این
دو حوزه فرقی قائل نیستم اما مسلم است که سینما کمی خاص تر و درست تر است و شاید
به لحاظ سطح کاری کمی متفاوت از تلویزیون باشد. کمااینکه در تلویزیون هم شاهد نمایش
کارهای خوبی بوده‌ایم که درحال حاضر هم به ندرت دیده می‌شود اما به شکلی که قبلا
انجام میگرفت نیست.سابق یعنی در دهه شصت و
هفتاد با پخش یک سریال خیابانها خلوت میشد اما متأسفانه امروزه دیگر این اتفاق نمی‌افتد
هرچند به صورت موردی شاهد ساخت کارهای خوب هستیم بطور نمونه سریال پایتخت که در
ایام عید با استقبال زیادی از جانب مردم
مواجه شد؛هرچند مورد نقد قرار گرفت و حتی شاهد نقدهای بدی از این سریال بودیم اما
مهم این بود که بسیار دیده شد و در دل بیننده جا باز کرد.
باند بازی در سینما
و تلویزیون
شکرابی ضمن اشاره به این
نکته که مقصر کمکاری‌های من و سایر همکارانم مسئولین نیستند اظهار داشت: همکاران
من مقصر این اتفاق را افرادی می دانند که در قالب گروه کار می‌کنند و اغلب نقش‌های
یک مجموعه مابین اعضای همین گروه تقسیم می‌شود؛اتفاقی
که من ندیده اما شنیده‌ام؛ البته نمی‌توان منکر این قضیه شد چرا که این موضوع در
کارها کمی مشهود است زیرا شاهد هستیم که اغلب بازیگران یک مجموعه در یک مجموعه
دیگر هم حضور دارند بنابراین این اتفاق
وجود دارد اما ربطی به مسئولین اعم از مدیران شبکه، مدیران تلویزیون یا مدیران
سینمایی ندارد بلکه موضوعی کاملا مرتبط به تیم‌های گروهی است و به قول دوستان
کمکاری من هم ممکن است به این دلیل باشد که عضو هیچ گروهی نیستم.
وی در انتها افزود: امروز
توقع و دانش بینندگان نسبت به گذشته فرق کرده است؛ متأسفانه نویسندگان و سازندگان
ما نتوانستند خود را به روز کنند ،شاید به لحاظ قوانین با مشکل مواجه هستند و یا
تجربه لازم را ندارند اما دلیل آن هرچه باشد واقعیت این است که تلوزیون بیننده خود
را از دست داده است و دیگر شاهد اشتیاق مردم برای تماشای سریالهای تلوزیونی نیستیم
سریالی که بتواند بیننده را در وهله نخست جذب کند و سپس پیامی آموزنده به آنها منتقل
کند.
